مدیرکل سازمان بین المللی کار، گیلبرت اف هونگبو، در حاشیه این اجلاس گفت: “حمایت سران جی هفت ۷ در خصوص غلبه بر چالش‌های بازارهای کار نابرابر، به رشد اقتصادی و ایجاد اقدام و سرمایه‌گذاری مشترک در کار شایسته برای همه کمک می‌کند.

بازارهای کار با چالش های بزرگی روبرو هستند. اثرات مداوم کووید-۱۹، هزینه های زندگی و بحران های ژئوپلیتیکی، بر بازارهای کار سنگینی می کند؛ در حالی که تغییرات ساختاری بلندمدت مانند تغییرات آب و هوایی، پیری جمعیت و پیشرفت فناوری نیز به طور فزاینده ای بر بازارهای کار در سراسر جهان تاثیرگذار بوده اند.

اکثر کشورها هنوز به سطح اشتغال و ساعات کاری که در پایان سال ۲۰۱۹ و قبل از شیوع کووید-۱۹ مشاهده شده بود، بازنگشته اند. شکاف جهانی مشاغل که شامل ۲۰۵ میلیون بیکار و ۲۶۸ میلیون نفر است و نیازهای برآورده نشده ای برای اشتغال دارند، در سال ۲۰۲۲ به ۴۷۳ میلیون نفر رسیده که ۲۹٫۳ میلیون نفر از آنها، در کشورهای جی ۷ زندگی می کنند. به عنوان سهمی از افراد شاغل یا خواهان شغل، این میزان برابر با یک نرخ  ۱۲٫۳ درصدی شکاف شغلی است که تنها ۷٫۲ درصد آن در کشورهای جی ۷ می باشد.

شکاف شغلی به ویژه برای زنان، بسیار زیاد است. اگرچه مردان و زنان در حال حاضر با نرخ بیکاری جهانی مشابهی روبرو هستند، ولی نرخ شکاف جهانی شغل برای زنان ۱۵ درصد است، که این رقم برای مردان ۱۰٫۵ درصد می باشد. مسئولیت های شخصی و خانوادگی، از جمله کار مراقبتی بدون دستمزد، دلسردی ناشی از فقدان فرصت های شغلی با کیفیت و کمبود امکانات برای آموزش، می تواند بسیاری از افراد را از جستجوی شغل بازداشته یا دسترسی آنها برای کار در کوتاه مدت را محدود کند.

پیش‌بینی می‌شود که اشتغال جهانی در سال ۲۰۲۳ به میزان ۱ درصد افزایش یابد که کاهش قابل توجهی را نسبت به نرخ رشد ۲٫۳ درصدی در سال ۲۰۲۲، به دنبال دارد. کاهش رشد اشتغال به این معنی است که شکاف‌های شغلی که با بحران کووید-۱۹ در سطح جهانی باز شده است، در دو سال آینده بسته نخواهد شد. در عین حال، رشد عرضه نیروی کار در جهان احتمالاً کاهش خواهد یافت، که این موضوع می تواند نجر به کمبود قابل توجه نیروی کار، به ویژه در اقتصادهای پیشرفته، شود.  

وضعیت زنان و جوانان در بازار کار به طور قابل توجهی بدتر است. این واقعیت نشان دهنده نابرابری های بزرگ در دنیای کار در بسیاری از کشورها می باشد. در سطح جهانی، شکاف مشارکت نیروی کار بین مردان و زنان ۲۴٫۹ واحد درصد در سال ۲۰۲۲ بوده که این رقم به این معنی است که به ازای هر مرد غیرفعال اقتصادی، دو زن وجود دارد. این شکاف مشارکت نیروی کار در کشورهای جی ۷ به ۱۳٫۸ درصد رسیده است.

افراد ۱۵ تا ۲۴ ساله، در تامین کار شایسته با مشکلات عدیده ای روبرو بوده و به ویژه در طول این همه گیری، آسیب های فراوانی دیده اند. نرخ اشتغال آنها در سال ۲۰۲۲  برابر با ۳۴٫۵ درصد بوده که ۰٫۷ واحد درصد کمتر از سطح سال ۲۰۱۹ می باشد. نرخ بیکاری کارگران جوان، سه برابر بیشتر از افراد ۲۵ ساله یا بیشتر است، نرخ بیکاری جهانی جوانان در سال ۲۰۲۲، حدود ۱۴ درصد و در کشورهای جی ۷ در حدود ۹٫۳ درصد بوده است. بیش از یک نفر از هر پنج جوان (یعنی ۲۳٫۵٪ ) در سطح جهان، هنوز در آموزش، اشتغال یا مهارت آموزی (NEET) قرار ندارند. این رقم در کشورهای جی ۷ برابر با ۹٫۸ درصد است.

توزیع درآمدهای واقعی نیز نابرابرتر می شود. نرخ تورم بالا، نابرابری را در داخل کشورها عمیق تر می کند، زیرا بسیاری از کارگران نمی توانند درآمد خود را مطابق با تورم افزایش دهند و از این رو، متحمل ضررهای واقعی درآمد می شوند. حتی در میان کارگران خدماتی با دستمزد پایین در اقتصادهای پیشرفته، که به دلیل کمبود نیروی کار شاهد سریع‌ترین افزایش دستمزد در دهه‌های اخیر بوده‌اند، رشد دستمزد به سختی همگام با تورم می باشد. گزارش دستمزد جهانی ۲۰۲۲-۲۳ سازمان بین المللی کار نشان می دهد که دستمزدهای واقعی جهانی در سال ۲۰۲۲ ، در حدود ۰٫۹درصد کاهش یافته است”.